Μια γυναίκα ενσαρκώνει τον Κρόνο. Αν και δεν είναι η πρώτη στιγμή που το εμβληματικό κτίριο Bauhaus εμφανίζεται στο κοινωνιόδραμα, η συστολή στο λόγο της συνοδευόμενη από μια συγκράτηση στο σώμα της, αποκαλύπτει περισσότερο μια αμυντική παρά διεκδικητική στάση που μαρτυρά δεκαετίες συλλογικής διάψευσης και απογοήτευσης για την εγκατάλειψη του Κρόνου.
ΚΔ=Κοινωνιοδραματιστής/τρια, Σ=Συμμετέχων/ουσα
ΚΔ.1: Εσύ εδώ τι είσαι;
Σ.1. Εγώ είμαι ο Κρόνος.
ΚΔ.1: Α!
ΚΔ.1: Το κτίριο.
Σ.1.: Ναι, το κτίριο. Έχω πάρει αυτή την πόζα, έτσι κάπως πεισματική, γιατί θεωρώ ότι αυτό το κτίριο δεν πρέπει να χαθεί από την πόλη.
ΚΔ.1: Δεν θέλω να χαθώ από την πόλη [τονίζει εμφατικά τα λόγια].
Σ.1: Δεν θέλω να χαθώ!
ΚΔ.1: Γιατί;
Σ.1: Επειδή είμαι ένα πραγματικά πανέμορφο κτίριο που έχει πολύ μεγάλη σημασία και αρχιτεκτονικά και για τον τόπο.
ΚΔ.1: Σύμβολο της πόλης!
Σ.1: Σύμβολο της πόλης μας, και στο σημείο που βρίσκεται επίσης.
ΚΔ.1: Το σημείο που βρίσκομαι!
Σ.1: Ναι! Η αλήθεια είναι αυτή, πρέπει να παραμείνω εδώ.
ΚΔ.1: Ωραία, πολύ ωραία.