ΚΔ.1: Μετακινηθήκατε, κάποιοι περισσότερο, κάποιοι λιγότερο. Πώς είσαι;

Σ.4: (αναπαριστά έναν τοίχο σε δημόσιο χώρο): Ζωή είναι και δεν βγαίνει. Είχα δύο τραβήγματα, δύο καλέσματα με το σώμα για να πάω προς τα ΕΛΠΕ. Είμαι ένας τοίχος και μου βάζουν δύο φώτα ψηλά στην πόλη και φαίνομαι από παντού, με θαυμάζουν, με ανεβάζουν στο ύψος της καμινάδας. Είμαι σε μία θέση που πάντα ονειρευόμουν.

ΚΔ.2: Ανεβαίνεις εσύ, ανεβαίνεις.

ΚΔ.1: Εδώ τα ΕΛΠΕ;

Σ.5: Δεν έχει αλλάξει κάτι, συνεχίζω να ζητάω λεφτά. Τι άλλο να κάνω;