Σ.2: Και το τελευταίο που για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό – μαζί με όλα τα υπόλοιπα, άσχετο εάν το αναφέρω στο τέλος, είναι η διατροφή των παιδιών. Δεν μπορούν να τρώνε τα παιδιά μερέντα, ψωμί μπαγιάτικο, τυριά απροσδιορίστου προελεύσεως επειδή προέρχονται κατά κόρον από τις προσφορές των σούπερ μάρκετ, από οπουδήποτε δηλαδή κι ως εκ τούτου είναι πολύ χάλια. Ας πούμε, εγώ προσωπικά προσέχω τι τρώω, γιατί με ενδιαφέρει να προσέχω και την ψυχική και την σωματική μου υγεία, δεν τρώω ποτέ το φαγητό του παιδικού σταθμού. Παίρνω μαζί μου το δικό μου φαγητό. Ας πούμε το ψάρι είναι χάλια. Μυρίζει αμμωνία. Και το τρώνε παιδάκια. Ναι συνοψίζοντας η διατροφή είναι το τελευταίο ζήτημα που θέλω να επισημάνω.